Triomf van Nederlandt, of vervolg op het Eerste Tweede en Derde deel van het Geuse Liedboek
(1734)–Dirk Ravestein–
AuteursrechtvrijVoys: Wispeltuerige matroos.Hoe is de Lelie soo ontstelt,
Of brandt hy op Neptunis velt,
Den Admirael van 't Franse Rijk,
Heeft heel Spanjen met practijk,
Met zyn Vloot doen singen glorie
En Victorie.
In Vigos lagen sy op de Ree,
Zy meenden het was voor haar vree,
Maer de Engelse en Hollantse Vloot,
Die quamen haar met Kruyt en Loot,
Op die Ree verwelkomen,
Zonder schroomen.
Als sy de Zeylen sagen aen,
Was Monsieur en Sinjoor belaen,
Eerst songen sy Te Deum siet,
Daer naer veranderden dat Liedt,
En riepen Misereere,
Met hertseere.
De Bomben gingen met practijk
En het Canon speelden Musijk
| |
[pagina 42]
| |
En de Musketten hielden toon,
Ende Granaten vloogen schoon,
Tot sy waren geslagen,
Na ons behagen.
Zes Galjoenen stonden in brandt,
Daer by twee anderen gestrandt,
In drie Caravelle was de vlam,
Niemant om te blussen quam,
Maar liepen sonder singen,
Lustig springen.
Sinjoor die riep hoe gaet dat hier,
Monsieur die sey non pas quartier,
Loopen wy maar gelijckerhandt,
Steeken 't Schip self in den brandt,
Hier valt geen tijd van rusten,
Of verlusten.
't hacken, houwen, schieten slaen,
De drommel mogt hier blyven staen,
Den brant steekt in de Schepen al
En wy naemen voort het heel getal,
Wy Landen met ons magten,
En ons kragten.
Elf Galjoenen met Zilver belaen,
Die namen wy daer haest van daen,
En dat daer nog al is gestrandt,
Valt ons alle in de hant
En doet heel Spanjen beven,
door dit leven.
Wy hadden eerst wel tegenweer,
Maer dwongen haer hoe langs hoe meer,
Te wijken voor ons kragten sterk,
Het was maer een begonnen werk,
Sa Fransen singt Victorie,
Ons is de glorie.
De Franse Scheepen gaen niet mis,
Maar krijgen haer lot ook gewis,
Vyf genomen, en gesoncken vier,
En agt verteert door de vlam hier,
Dat wy alle aensagen,
Met behagen.
Ons Officieren kloek van aert,
Waeren als Leeuwen onvervaert,
Zeylden de Revier op met kragt,
Daer Kettings in hadden gebragt,
Om ons voortgang te beletten,
Maar sy pletten.
| |
[pagina 43]
| |
Het brak door onze kragt soo zwaer,
Doen quamen wy digter by haer
En drevense na Vigos in,
Dat niet wel was na haren sin,
Zoo dat wy met verstande,
Daer so Lande.
En hebben soo in onse magt,
Seventien Schepen by ons gebragt,
En in seventien den rooden Haen,
En nog vier in de grondt doen gaen:
Hier sal Vrankryk om denken,
En 't sal hem krenken.
Het Zilver dat sy daar hebben uyt,
Zyn wy haer na om dezen Buyt,
Te agterhalen in het Lant,
Den Hertog van Ormont met verstant,
Spant aen alle sijn kragten
En sijn magten.
Om desen buyt te halen mee
En ook te brengen hier ter stee,
Daer sijn sy al op uyt gegaen
En om den Vyand te verslaen,
En met het stael te groeten
En te ontmoeten.
Sa Britten en gy Nederlant,
Dankt Godt voor zijne trouw bystant,
Hy helpt u aen ider ent,
Waer dat gy uwe magten went,
Hem sy de lof en eere,
Onsen Heere.
|
|