Het Brabantsch Nachtegaaltjen bestaande in minneliederen, herders zangen, boertigheden en drinkliederen
(1654)–Jan Mommaert– Auteursrechtvrij
[pagina 122]
| |
Stemme: Almande d'amour.
ONlanghs gingh ick spaceren,
Met myn schoon Lief brageren,
Een luttel triumpheren,
Daer wilde voghelkens songhen,
Met vreughden ons gheneren,
Het was wel haer begheren,
Wy ginghen banquetteren
Wt liefden on-bedwonghen:
Daer songh in elck quartier
Menigh ghevloghelt dier,
Den Sweem, en den Brouwier
Die songhen lustigh hier;
Haeghteyten, en Roebaerden,
Reyghers ende Roetaerden,
Quackels en Oyevaerden,
Het Nachtegaelken kleyn
Songh synen sangh alleyn.
2. Den sangh was soo vol minnen,
Dat gheen mensch kost versinnen,
Noch oock gheen hert bekinnen,
Die sy daer lieten hooren:
Kalkoenen ende Hinnen,
Pauwen ende Pauwinnen,
Quamen daer oock beghinnen,
Quekers ende Putooren,
Den Kneuter ende Sys
Die songhen daer om prys,
De Sneppen en Patrys
Die namen een advys,
Oock Duyven ende Kraeyen,
Fasant en Papegaeyen
Die quamen daer staen draeyen,
Het Koninghsken loyael
Songh als den fieren Nachtegael.
| |
[pagina 123]
| |
3. De Gansen ende Swanen,
Kivieten en Meerl-hanen,
Steen-byters en Sperwanen
Songhen, elcx hert moght lusten,
D'Exters en Berganen
Quamen ons oock vermanen
Met ander Voghels t'samen,
Daer wy laghen in rusten:
Wy hoorden naer den sanck
Van dat Voghels gheklanck;
Maer ick lagh in bedwanck
Van myn Liefs armkens blanck:
De Vincxkens ende Meeuwen,
Oock Musschen ende Spreeuwen
Quamen daer sitten schreeuwen,
Het Koninghsken loyael
Songh als den fieren Nachtegael.
4. De Canaren verheven,
En Grunsels daer beneven
Quamen daer aen-ghedreven,
En songhen elck hun partye,
De Meesen sonder sneven
Moest-men daer oock prys gheven,
'k En hoorde van myn leven
Gheen meerder melodye:
De Swaluw en Leeuwerck,
Kauwen en Wlen sterck,
De Vleer-muys met ghemerck
Sagh ick daer oock in 't perck,
Spechten, Hoppen, en Roecken,
Duyckers ende Koeckoecken
Quamen ons daer besoecken:
Het Koninghsken loyael
Songh als den fieren Nachtegael.
5. Oorlof Princen en Heeren,
Laet ons nu vrucht vermeeren,
Want 't is tot uwer eeren,
En alle Vogh'laers Vrouwen,
Ghy brenght-se in verseeren
Met hun ghepluymde kleeren,
Laet druck van u verkeeren,
En alle vreught ontvouwen,
In uwe jonghe jeucht
Sticht liefde ende vreught:
Terwyl ghy kont oft meught
Doet dat uyt goeder deught,
| |
[pagina 124]
| |
Gaet met u Lief vermeyen,
Spyt Klappers en Klappeyen,
En wilt van haer niet scheyen,
Maer valt-se altydt te voet,
Peyst aen-sien ghedencken doet.
|
|