Vlaemsche dichtoefeningen(1858)–Guido Gezelle

[p. 72]
Schippers Terugkomst.   Wanneer de schipman, afgewrocht,   En moe geslingerd van de togt,   Op 't wiegewagend brooze hout   Waeraen hy lyf en leên vertrouwt,   Terugkomt, met gekeerden spriet,   En reeds zyn eigen toren ziet   Die effen uit de baren kykt   En nauwlyks aen een tik gelykt;   Dan, woei en blies het nóg zoo fel,   Dan, voer zyn vaertuig nóg zoo snel   En dook de steven onder 't schuim,   Zyn herte vliegt vooruit in 't ruim,   En nauwlyks stuikt de dolle zee   Zyn zwalpend vaertuig aen de ree,   Of, blydzaem, rukt hy van zyn boord   En stiert zyn rappe schreden voort   Naer huis, waer vrouw en kind.. Maer zie,   Daer vliegen ze op hem alle drie:   De moeder die, vol tranen, groet,   Het meiske dat lyk moeder doet,   En 't knaepke dat eerst ‘Vader’ zegt   En in zyn hand zyn handjes vlecht,   En tegen schippers borst gewoeld,   Zyn Vaders herte kloppen voelt.