Hoe her Everaert Tserclaes ghesleghen was.
LXXXIII.
Her Everaert, cort na dien tijt,
Reet tot Lenneke, des seker sijt,
9115
Als die hier op niet achte,
Noch hem nergens voer en wachte
Dat hem iet soude meschien.
Als hi van Lenneke soude tien
Ende riden te Bruessel wert,
9120
Soe wort hi op den wech aenvert
Van den baillieu met wreethede,
Ende van Willem den bastaert mede,
Met haren hulperen ende knechten,
Diene jammerlijc berechten,
9125
Ende hebben hem daer, in dier woet,
Ende sijn tonghe in sinen mont
Ghecort, ende bitterlijc ghewont,
Ende lietenen alsoe liggen daer
9130
Int velt, met dier quetsueren swaer,
Bloedende seere over doot;
Ende niement, clein noch groot,
Van al des heeren onderseten
Van Gaesbeke, doe ic u weten,
9135
En dorstens aenverden niet.
Ende ten lanxsten soe gheschiet
Dat een priester, her
Jan van Stalle,
Te dier tijt lantdeken van Halle,
9140
Sijn clerc, die welcke ghewan
Eenen wagen met aerbeide,
Daer men
her Everaerde op leide,
Ende voerdenen te Bruessel waert.
Hem quamen tegen, onghespaert,
9145
Onder wegen, met groter clage,
Sine vriende ende sijn maghe,
Met groter macht, bedructelike,
Daer sine ontfingen droeflike,
Ende voerdenen, al onghespaert,
9150
Rechtevort te Bruessel waert,
Daer si aen hadden ghenoech te doene,
Tot tusschen iij ende iiij na noene,
Eer men hem te Bruessel brochte,
Opte merct, daer groot gherochte
9155
Was, ende menegerhande tale;
Want tvolc, in groten ghetale,
Was daer vergadert, eer iet lanc,
Dat met groter porssen dranc
Omtrent hem, als gramme manne;
9160
Ende selve die edle
vrou Johanne
Quam neder ter merct, sonder letten,
Om tvolc te vreden te setten,
Ende te saten, want het was erre.
Mijn vrouwe Johanne lach op die sterre,
9165
Ende die gewonde her Everaert
Sprac haer toe, al onghespaert,
Van op den wagen, seere ontdaen;
Maer qualijc conde ment verstaen,
Soe hem die tonge was ghecort.
9170
Dat volc seere in ruere wort.
Als si alsoe dien goeden man
Meshandelt sagen, soe en wasser an
Gheen saten noch bestieren
Van vrou Johannen, in gheer manieren,
9175
Si en trocken uut, sonder dueren,
Des selfs daeghs, omtrent v uren
Van den avonde, met groter macht,
Ende logerden dien selven nacht
Van Bruessel ander halve mile,
9180
Te Vlesenbeke, dan nes gheen ghile.
Dit ghesciede, doe ic ghewach,
Op eenen witten donderdach
Dat
her Everaert was gheslagen,
Dat seker seere was te clagen;
9185
Want hi was die selve man
Die tstat van Bruessel weder wan
Uut den handen ridderlike
Ende settese weder in de hant
9190
Hertoge Wenceline van
Brabant,
Soe dat verclaert es tsijnre stede.
9195
Int jaer van Ons Heeren gheboernesse
Soe waest int jaer Ons Heeren doen
9200
Want thof van Brabant oyt heeft ghescreven
De jare Ons Heeren claerlike,
Soe achtervolght dese cronike
Die selve maniere, dat si u cont;
Op den heiligen Paeschavont
9205
Verandert si, met den nuwen lichte,
Die jare Ons Heeren, als ic u dichte,
Int jaer Ons Heeren gheslegen waert
Van der Incarnacien, dats waer,
Op den witten donderdach,
Ende hi sterf met groter clage
Des dijnsdaegs in de Paesdage,
9215
In merte op den lesten dach,
Die int jaer Ons Heeren lach
God brenge sijn siele uut allen achte,
Ende sette hem die onsculdege doot
9220
Voer al sijn sonden, cleen of groot.
Als her Everaert was verscheiden
Was hi begraven met werdicheiden,
Ter Nat, ende voer hem wort gecoren
Scepene, dat moeghdi hoeren,
9225
Jan TSerclaes, die woenende
was
In de Volder strate, sijt seker das,
Sijn neve, die sinen eet dede
Van den scependomme, dats waerhede,
Int velt, daer hi voer Gaesbeke lach.
9230
Her Everaerde men wel clagen mach;
Want hi was edel ende ghetrouwe
Der stat van Bruessel, ende mier vrouwe.
Van desen faite, warichleke,
Was die heere van Gaesbeke
9235
Selve onsculdich, dat verstaet:
Hi en gaffer toe raet noch daet;
Oec en wist hi niet van dien
Dat dit fait soude ghescien;
Want, doen men hem bracht die niemare,
9240
Was hi gheknielt voer den autare
Tontfane dat Heilege Sacrement.
Als hem die sake was bekent
Dat dit fait was gheschiet,
Theilege Sacrement hi liet
9245
Tontfane, dat es seker waer,
Ende ontfinc op sijn slot aldaer
Die baersculdighe van der daet,
Daer hi aen hadde crancken raet,
Ende maecte hem der daet ghewechtich,
9250
Baersculdich, ende plechtich
|
|
