| |
| |
| |
1 Christus doet sijne inkomste binnen Ierusalem, sittende op eenen ezel. 8 Wort van het volck als de Messias geleyt ende ontfangen, met geluckwenschinge. 12 Vervloeckt eenen vijgeboom die sonder vrucht was. 15 Drijft de koopers ende verkoopers uyt den tempel. 20 Roemt de kracht des geloofs. 24 Ende vermaent dat men in het bidden gelooven moet, ende sijnen naesten vergeven. 27 Beantwoort de vrage, uyt wat macht hy dit alles dede, door een wedervrage, van den doop Ioannis.
| |
1
a ENde doe sy Ierusalem genaeckten 1 tot Bethphage ende Bethania aen den olijfbergh, sondt hy twee van sijne discipelen uyt.
| |
2
Ende seyde tot haer, Gaet henen in het vleck, dat tegen u over is: Ende terstont als ghy in het selve komt, sult ghy vinden 2 een veulen gebonden, op welck 3 geen mensche geseten en heeft, ontbint het ende brenght het.
| |
3
Ende indien yemant tot u seght, Waerom doet ghy dat? Soo seght, dat de Heere het selve van nooden heeft, ende hy sal het terstont herwaerts senden.
| |
4
Ende sy gingen henen, ende vonden het veulen gebonden by de deure buyten aen de 4 weghscheydinge, ende sy ontbonden ’t selve.
| |
5
Ende sommige van de gene die aldaer stonden seyden tot haer, Wat doet ghy, dat ghy het veulen ontbint?
| |
6
Doch sy seyden tot haer, gelijck Iesus bevolen hadde, ende sy lietense gaen.
| |
7
5 Ende sy brachten b het veulen tot Iesum, ende wierpen c hare kleederen daer op, ende hy sat op het selve.
| |
8
Ende vele spreydden hare kleederen op den wegh, ende andere hieuwen 6 meijen van de boomen, ende spreydense op den wegh.
| |
9
Ende die voor gingen ende die volghden, riepen, seggende, 7 Hosanna, d 8 gezegent [is] hy, die komt in den name des Heeren:
| |
10
Gezegent [zy] het Koninckrijck onses vaders Davids, het welck komt in den name des Heeren: Hosanna 9 in de hooghste [hemelen.]
| |
11
e Ende Iesus quam binnen Ierusalem, ende in den tempel, ende als hy alles rontom besien hadde, ende het nu 10 avontstont was, gingh hy uyt na Bethanien met de twaelve.
| |
12
f Ende des anderen daeghs, als sy uyt Bethanien gingen, hongerde hem.
| |
13
Ende siende van verre eenen vijgeboom, die bladeren hadde, gingh hy [om te sien] of hy oock yet op den selven soude vinden, ende daer by gekomen zijnde, vondt hy niet dan bladeren: want het en was 11 de tijt der vijgen niet.
| |
14
Ende Iesus 12 antwoordende seyde tot den selven, Niemant en ete [eenige] vrucht meer van u in der eeuwigheyt. Ende sijne discipelen hoorden ’t.
| |
15
Ende sy quamen te Ierusalem, g ende Iesus in den tempel gegaen zijnde, begon de gene, die in den tempel verkochten ende kochten, uyt te drijven: ende de tafelen der wisselaers ende de sitstoelen der gene die de duyven verkochten keerde hy om.
| |
| |
| |
16
Ende en liet niet toe dat yemant eenigh 13 vat door den tempel droege.
| |
17
h Ende hy leerde seggende tot haer, En is’er niet geschreven, i Mijn Huys sal een huys des gebedts 14 genaemt worden allen volcken? k Maer ghy hebt dat [tot] eenen kuyl der moordenaren gemaeckt.
| |
18
Ende de Schriftgeleerde ende Overpriesters hoorden [dat,] ende l sochten hoe sy hem 15 dooden souden: want sy vreesden hem, om dat de gantsche schare 16 ontsettet was over sijne leere.
| |
19
Ende als het nu late geworden was, gingh hy uyt buyten de stadt.
| |
20
Ende des morgens vroegh voorby gaende sagen sy dat de vijgeboom verdorret was van de wortelen af.
| |
21
Ende Petrus 17 [sulcks] indachtigh geworden zijnde, seyde tot hem, Rabbi, siet, de vijgeboom, dien ghy vervloeckt hebt, is verdorret.
| |
22
Ende Iesus antwoordende seyde tot haer, 18 Hebt geloove op Godt.
| |
23
m Want voorwaer segge ick u, Dat soo wie tot desen bergh sal seggen, Wort opgeheven ende in de zee geworpen, ende niet en sal twijfelen in sijn herte, maer sal gelooven dat het gene hy seght geschieden sal, het sal hem geworden soo wat hy seght.
| |
24
Daerom segge ick u, n Alle dingen, die ghy biddende 19 begeert, gelooft dat ghyse 20 ontfangen sult, ende sy sullen u geworden.
| |
25
Ende wanneer ghy 21 staet 22 om te bidden, o vergeeft indien ghy yet hebt tegen yemant, op dat oock uwe Vader die in de hemelen is, u-lieden uwe misdaden vergeve.
| |
26
p Maer indien ghy niet en vergeeft, soo en sal uwe Vader, die in de hemelen is, oock uwe misdaden niet vergeven.
| |
27
q Ende sy quamen wederom te Ierusalem: ende als hy in den tempel wandelde, quamen tot hem de Overpriesters ende de Schriftgeleerde, ende de 23 Ouderlingen.
| |
28
Ende seyden tot hem, 24 r Door wat macht doet ghy dese dingen? Ende wie heeft u dese macht gegeven, dat ghy dese dingen doen soudet?
| |
29
Maer Iesus antwoordende seyde tot haer, Ick sal u oock 25 een woort vragen, antwoort my oock, ende soo sal ick u seggen, door wat macht ick dese dingen doe.
| |
30
De 26 doop Ioannis was die uyt den hemel, of uyt de menschen? Antwoort my.
| |
31
Ende sy overleyden onder haer, seggende, Indien wy seggen, Uyt den hemel, soo sal hy seggen, Waerom en hebt ghy hem dan niet gelooft?
| |
32
Maer indien wy seggen uyt de menschen, 27 soo vreesen wy het volck: s want sy hielden alle van Ioannes, dat hy waerlick een Propheet was.
| |
33
Ende antwoordende seyden sy tot Iesum, Wy en weten ’t niet. Ende Iesus antwoordende seyde tot haer, Soo en segge ick u oock niet, door wat macht ick dese dingen doe.
|
-
a
- Matth. 21.1. Luce 19.29.
-
1
- Gr. in. Dat is, ontrent, gelijck uytgedruckt wort Luce cap. 19. vers 29. Van de gelegenheyt van dese twee plaetsen siet Matth. 21.1.
-
2
- Matth. 21. vers 2. wort geseght, dat daer oock een ezelinne gebonden was met haer veulen: Doch Marcus verhaelt alleen van het veulen, om dat Christus daer op gereden heeft. siet Luce 19. vers 35.
-
3
- Gr. geen der menschen, Dat is, niemant.
-
4
- Of, tweesprongh, tweewegh.
-
5
- Siet van desen ingangh Christi binnen Ierusalem, de aenteeckeninge op Matth. 21.1, etc.
-
6
- ’t Griecks woort beteeckent kleyne, teere, groene tacken, die bequaem zijn om op te sitten, ende over te gaen. Siet oock Ioan. 12.13.
-
7
- Wat dit woort beteeckent siet Matth. cap. 21. vers 9.
-
9
- D. ghy die daer zijt in de hooghste hemelen.
-
e
- Matth. 21.12, 14. Luce 19.45. Ioan. 2 14.
-
11
- D. den rechten ende ordinaren tijt dat de vijgeboomen hare volle ende rijpe vruchten hebben: hoewel in die heete landen de vijgeboomen buyten tijts oock eenige ontijdige vruchten dragen, die van de gemeyne lieden plachten gegeten te worden, welcke Christus schijnt gemeynt te hebben daer op te vinden.
-
12
- Het woort antwoorden na de Hebreeusche maniere van spreken, beteeckent dickmael een reden beginnen, gelijck hier klaerlick blijckt.
-
g
- Matth. 21.12. Luce 19.45. Ioan. 2.14.
-
13
- Namelick, tot den Godtsdienst niet behoorende.
-
h
- Matth. 21.13. Luce 19.46.
-
i
- 1.Reg. 8.29. Iesa. 56.7.
-
14
- D. zijn, ende gehouden worden.
-
15
- Gr. verderven, ofte, vernielen.
-
16
- Ofte, verslagen was, Namel. door verwonderinge: ende daeromme vreesden sy, dat alle het volck sijne leere sou- aenhangen, ende haer afvallen.
-
17
- Namelick, het gene te voren vers 14. van Christo geseght was.
-
18
- Gr. hebt het geloove Godts, Dat is, het welck vastelick steunt ende vertrouwt op Godt ende sijne beloften.
-
m
- Matth. 17.20. ende 21.21. Luce 17.6.
-
n
- Ierem. 29.12. Matth. 7.7. Luce 11.9. Ioan. 14.13. ende 15.7. ende 16.24. Iacob. 1.5, 6. 1.Ioan. 3.22. ende 5.14.
-
19
- Namelick, na den wille Godts. siet 1.Ioan. 5.14.
-
21
- D. voor Godt verschijnt, ende u daer stelt om te bidden. Want hoewel de Ioden somtijts baden al staende, Iob cap. 30. vers 20. Ierem. c. 15. vers 1. Luce 18.13. nochtans soo baden sy meestendeel op hare knijen liggende, 2.Chron. 6. vers 13. Dan. cap. 6. vers 11. Actor. cap. 9. vers 40. ende 20.36.
-
o
- Matth. 6.14. Coloss. 3.13.
-
q
- Matth. 21.23. Luce 20.1.
-
23
- Dat is, d’Overste ofte Oudtste des volcks, die met de Overpriesters ende Schriftgeleerde in dien tijt den breeden Raet der Ioden maeckten.
-
r
- Exod. 2.14. Actor. 4.7. ende 7.27.
-
25
- Dat is, eene sake. Hebr.
-
26
- Dat is, de leere Ioannis door sijnen doop bevestight, gelijck blijckt uyt de volgende verssen.
-
27
- Gr. sy vreesden. Is een afgebrokene wijse van spreken, waer door hare versteltheyt ende overleggingen in ’t korte uytgedruckt worden.
-
s
- Matth. 14.5. Marc. 6.20.
|