10
Soo doet dan 32 de toornigheyt wijcken van u herte, ende doet 33 het quade wech 34 van uwen vleesche, want de jeught ende 35 de jonckheyt 36 is ydelheyt.
|
-
1
- D. doet wel aen een yegelicken, soo bekende, als onbekende.
-
2
- Hebr. op het aengesichte des waters, ofte, der wateren. Verstaende by het water, de arme, die niet en hebben om wederom te vergelden, soo dat het schijnt verloren te zijn wat men haer geeft. Aldus spreken wy oock, het is soo veel als of men het in ’t water, of in de zee wierpe.
-
3
- Dat is, Godt sal ’t u weder geven: ja veel licht oock wel de mensche selve, dien ghy over langh eenige weldaet ofte hulpe gedaen hebt.
-
4
- Hebr. na veelheyt van dagen, D. na dat vele dagen of jaren sullen vervloten zijn.
-
5
- T.w. uwe aelmoessen, of, u broot.
-
6
- 6 Een seker getal voor een onseker, als Prov. 6.16. Mich. 5.4. Christus seyt, geeft eenen yegelicken die ’t begeert, Luce 6.30. Vergelijckt Deuter. 15.7, 8.
-
6
- 6 Een seker getal voor een onseker, als Prov. 6.16. Mich. 5.4. Christus seyt, geeft eenen yegelicken die ’t begeert, Luce 6.30. Vergelijckt Deuter. 15.7, 8.
-
7
- Als of hy seyde, De tijt kan komen, dat ghy van al ’t uwe sult berooft, ende tot eenen bedelaer gemaeckt worden: Dan sult ghy wel wenschen, dat andere u oock milden bystant deden: Doet dan oock alsoo by andere. Siet Luce 16.9. Galat. 6.9.
-
8
- Hy wil seggen, dat de rijcke aen de arme hare mildadigheyt rijckelick behoorden te betoonen, gelijck de regen het dorre lant rijckelick bevochtight, sonder onderscheyt van plaetsen of ackeren: Godt doet sijnen regen vallen soo wel over de quade, als over de goede.
-
10
- De sin is, Gelijck een boom die eens valt, of gevelt wort, niet wederom op en staet, noch geene vruchten meer en draeght: Alsoo oock, wanneer wy eens gestorven zijn, het zy in wat staet het magh zijn na de ziele, soo en staen wy niet weder op, om wederom in dit tijdelicke leven te komen, soo dat wy na onse doot den armen niet meer yet geven ofte mededeylen en kunnen. Ende behooren derhalven goet te doen in dit leven. Siet Galat. 6.10.
-
11
- Salomo wil seggen, die al te curieuselick op wint en weder past, ende van tijt tot tijt noch al beter weder verwacht, niet willende zaeijen tot dat hy weder heeft het welck geheel na sijnen wensch ende wille is, die en sal niet lichtelick aen het zaeijen komen, maer hy sal den bequaemsten zaeytijt versuymen: Alsoo oock die in den maeytijt al te seer op wint en weer lett. Eenige duyden dese woorden op het uytdeylen der aelmoessen, aldus: Alsoo oock, indien yemant al te scrupuleuselick soude willen dencken op alle veranderingen van tijden, denckende, dat hy selfs konde arm worden, etc. Ofte, op de onwaerdigheyt ofte ondanckbaerheyt der armen, etc. die en sal nimmermeer aelmoessen geven, ende hy sal soo doende, nimmermeer doen dat hy te doen schuldigh is.
-
12
- Te weten, van waer hy komt, waer hy henen vlieght, hoe lange ende hoe sterck, dat hy uyt een geweste waeijen sal, Ioan. 3.8.
-
13
- Door de beenderen moet men hier verstaen de geheele masse ofte vrucht, of ’t kint in ’s moeders lichaem.
-
14
- Hebr. eener volle [vrouwe.]
-
15
- D. ghy en weet noch en kondt de regeeringe Godes niet weten, nochte verstaen wat hy in sijnen alwijsen raet besloten hebbe: hoe lange ghy uwe goederen sult hebben ende behouden. Laett derhalven uwe onnutte sorge varen, ende doet den armen goet, soo lange als u Godt het leven ende de macht geeft.
-
16
- Of, dat hy aen, of, met allen doet.
-
18
- T.w. van zaeijen, of, van het zaet in d’aerde te werpen.
-
19
- D. of dat wel opwassen sal, dat ghy des avonts gezaeyt hebt, ofte, of dat beter opwassen sal, dat ghy des morgens gezaeyt hebt.
-
20
- Hebr. als een, Dat is, even goet.
-
21
- Ofte, trouwens, ofte, sekerlick. Als of hy seyde, ’t Is wel waer, etc.
-
22
- D. dit tijdelicke leven, dat men het licht der sonne moge aenschouwen.
-
23
- Dat is, ’t is den mensche aengenaem.
-
25
- D. aen de doot. Want de doode leght men in ’t graf, daer het duyster is.
-
26
- Dat is, al wat hem bejegent is.
-
27
- Hy sal moeten bekennen, datter in dit leven niets bestendigh en is, daer in men sich volkomelick moge verblijden.
-
29
- Dat is, doet wat u herte lust, ende wat uwe oogen behaeght. Uyt dese woorden blijckt genoeghsaem, dat Salomo hier niet in ernst en spreeckt, maer ironicè, ofte schimps-wijse, tegens de gene die sulcks als hier staet, met ernst spreken ende gevoelen, namelick, dat men de jonge jaren met wellustigheyt moet ofte mach doorbrengen. Numer. cap. 15. vers 39. verbiedt Godt te wandelen in de wegen des herten.
-
30
- Dat is, in al wat uwe oogen behagelick ende aengenaem is, volght dat vry, neemt u genoechte in dit leven.
-
31
- Als of hy seyde, Ghy sult daer wel ongeern aenkomen, maer Godt sal u wel doen komen, om reeckenschap te geven van al dat ghy gesproken ende gedaen hebt. Siet onder 12.14.
-
32
- Onder de toornigheyt begrijpt hy alle quade bewegingen des herten, die het selve ontroeren, als sy vermaent worden de wellusten te verlaten, ende de vreese Godes aen te nemen. Andre verstaen door de toornigheyt de sonde, die den toorn Godes verweckt over de menschen. Anders, verdriet, moeijelickheyt, treurigheyt.
-
33
- Dat is, allerley quade begeerlickheyt, ende quade lusten, ofte sonden.
-
34
- Dat is, van u lichaem. Siet Rom. cap. 6. vers 13. ende 1.Corinth. cap. 6 vers 15.
-
35
- Het woort het welck in den Hebreeuschen text staet, beteeckent eygentlick den dageraet. De jonckheyt, ofte kintsche jaren, zijn als de morgenstont van ’s menschen leven: De morgenstont is haest voorby, de dagh passeert snellick, ende dan komt stracks de nacht, in welcken niemant wercken en kan.
-
36
- Dewijle sy verganckelick, haest passeerende, ende vol dwaesheyt is.
|