Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments
(1657)–Anoniem Statenbijbel– AuteursrechtvrijGodt dreyght het vee der Egyptenaren te slaen door eene sware pestilentie, ’t welck de vijfde plage is, 1, etc. Doch hy verschoont de Israëliten, 4. Pharao blijft verhardt, 7. De seste plage, T.w. sweeren, over menschen ende beesten, 8. soo dat de tooveraers voor Mose niet staen en konden, 11. Noch blijft Pharao verhardt, 12. Godt dreyght hem noch swaerder te plagen, 13. De sevende plage, T.w. hagel ende vyer, 18. Alleen wert het lant Gosen verschoont, 26. Pharao bekent sijne sonde, ende Mose bidt voor hem, 27. De plage houdt op, 33. Pharao blijft verhardt, 34. | |
1DAer na seyde de HEERE tot Mose, Gaet in tot Pharao: ende spreeckt tot hem, Alsoo seyt de HEERE de Godt der Hebreen, Laet mijn volck trecken, dat het my 1 diene. | |
2Want soo ghyse weygert te laten trecken, ende ghy haer noch met gewelt op houdet: | |
3Siet, de 2 hant des HEEREN sal zijn over u vee dat in het velt is, over de peerden, over de ezelen, over de kemelen, over de runderen, ende over het kleyn vee: door eene seer sware pestilentie. | |
4Ende de HEERE sal eene afsonderinge maken tusschen het vee der Israëliten, ende tusschen het vee der Egyptena- | |
[fol. 29v\Plagen van -- Egypten.]
| |
ren: dat daer niets en sterve van alles dat der kinderen Israëls is. | |
5Ende de HEERE bestemde eenen sekeren tijt, seggende: Morgen sal de HEERE dese sake in dit lant doen. | |
6Ende de HEERE dede dese sake des anderen daeghs, ende 3 al het vee der Egyptenaren sterf: maer van het vee der kinderen Israëls en sterf niet een. | |
7Ende Pharao sondter henen, ende siet, van het vee Israëls en was niet tot een toe gestorven: doch het herte Pharaos wert verswaert, ende hy en liet het volck niet trecken. | |
8Doe seyde de HEERE tot Mose ende tot Aaron, Neemt ghylieden 4 uwe vuysten vol assche uyt den oven: ende Mose stroije die na den Hemel voor Pharaos oogen. | |
9Ende sy sal tot kleyn stof worden over het gantsche Egyptenlant, ende sy sal aen de menschen, ende aen het vee worden tot sweeren, 5 uytbrekende met blaerkens, in den gantschen Egyptenlande. | |
10Ende sy namen assche uyt den oven, ende stonden voor Pharaos aengesichte, ende Mose stroydese na den Hemel: doe werden daer sweeren uytbrekende met blaerkens, aen de menschen ende aen het vee. | |
11Also dat de tooveraers voor Mose niet staen en konden, 6 van wegen de sweeren: want aen de tooveraers waren sweeren, ende aen alle de Egyptenaren. | |
12Doch de HEERE verstockte Pharaos herte, dat hy na haer niet en hoorde, gelijck de HEERE tot Mose gesproken hadde. | |
13Doe seyde de HEERE tot Mose, Maeckt u morgen vroegh op, ende stelt u voor Pharaos aengesichte, ende seght tot hem, Soo seyt de HEERE der Hebreen Godt, Laet mijn volck trecken, datse my dienen. | |
17Verheft ghy u selven noch tegen mijn volck, dat ghy het niet en wilt trecken laten? | |
18Siet ick sal morgen omtrent desen tijt 12 eenen seer swaren hagel doen regenen, desgelijcke in Egypten niet geweest en is van dien dagh af, dat het gegrondet is, tot nu toe. | |
19Ende nu, sendt henen, 13 vergadert u vee, ende alles wat ghy op den velde hebt: alle mensche ende gedierte, dat op den velde gevonden sal worden, ende niet in huys versamelt zijn en sal, als desen hagel op haer vallen sal, soo sullen sy sterven. | |
20Wie onder Pharaos knechten des HEEREN woort vreesde, die dede sijne knechten, ende sijn vee, in de huysen vlieden. | |
21Doch 14 die sijn herte niet en sette tot des HEEREN woort: die liet sijne knechten, ende sijn vee, op het velt. | |
22Doe seyde de HEERE tot Mose, Streckt uwe hant uyt na den Hemel, ende daer sal hagel zijn in den gantschen Egyptenlande: over de menschen, ende over het [kolom] vee, ende over al het kruyt des veldes in Egyptenlant. | |
25Ende de hagel sloegh in den gantschen Egyptenlande, alles wat op den velde was, van de menschen af tot de beesten toe: oock sloegh de hagel al het kruyt des veldes, ende verbrack 19 al het geboomte des velts. | |
26Alleen in den lande Gosen, daer de kinderen Israëls waren, daer en was geenen hagel. | |
27Doe schickte Pharao henen, ende hy riep Mose ende Aaron, ende seyde tot hen, Ick hebbe my 20 dit mael versondight: de HEERE is rechtveerdigh, ick daer en tegen ende mijn volck zijn godtloose. | |
29Doe seyde Mose tot hem, Wanneer ick ter stadt uyt gegaen sal zijn, soo sal ick mijne handen uytbreyden voor den HEERE: de donder sal op houden, ende den hagel en sal niet meer zijn, op dat ghy wetet, 24 dat de aerde des HEEREN is. | |
30Nochtans u ende uwe knechten aengaende, weet ick 25 dat ghylieden voor het aengesichte des HEEREN Godts noch niet vreesen en sult. | |
33Soo gingh Mose van Pharao ter stadt uyt, ende breydde sijne handen tot den HEERE: ende de donder ende den hagel hielden op, ende de regen en wert niet [meer] uyt gegoten op der aerde. | |
34Doe Pharao sagh dat de regen ende hagel, ende de donder op hielden, soo versondighde hy hem voorder: ende hy verswaerde sijn herte, hy, ende sijne knechten. | |
|